Terugkeer van Saturnus. Verwezen keken de mannen elkaar aan. Een reis naar Saturnus! Ze hadden veel verwacht, maar een dergelijke stoutmoedige onderneming lag geheel buiten hun voorstellingsvermogen. Professor Bardani had het gezegd op een toon alsof hij sprak over een reisje naar Londen en dat maakte het voor hen haast mysterieus. Deze man, wiens hele gezicht sprak van intelligentie sprak over een reis naar een ander hemellichaam op een wijze alsof dat al door duizenden mensen was bezocht, terwijl zij in hun meest onzinnige dromen nog niet over zoiets hadden gedacht. Die lagen er duimendik op en het kostte hem dan ook slechts weinig moeite om te raden wat er op dat ogenblik in hen omging. Aart van der Nout was de eerste die het zwijgen verbrak. Maar U zult nu in elk geval al beter hebben begrepen waarom ik de grootste geheimhouding heb bedongen. Alles wat U wilt weten over de Familie Stoffels uit Elburg, de Noord-Veluwe en de Verenigde Staten/Canada (VS/Amerika/Canada). Met ciseleur en schilder Hijme Stoffels, die in 1907 besloot om naar 431 First Avenue, New York. Zij verdwijnt zonder andere sporen na te laten dan haar werk. Een begijn wilde onafhankelijk blijven en op alle vlakken een eigen weg gaan, zonder referentie naar de sociale conventies van het huwelijk. Een terugkeer in de weg kunnen staan, zowel op het vlak van kosten als organisatorisch. De terugkeerder krijgt. Mensen zonder papieren die nooit asiel hebben aangevraagd Minder dan 3 maanden in Belgie Binnen E: Nee Buiten. Conventioneel recht van terugkeer met en zonder. Om het overzicht te bewaren worden er ten slotte tussenconclusies gebruikt. Vertalingen in context van 'sans retour' in Frans-Nederlands van Reverso Context: Se pendre, c'est sans retour. Als over dit plan iets uitlekt naar buiten, zal weldra de gehele wereld het weten. En voorlopig is het om diverse redenen beter dat mijn plannen niet bekend worden aan, laat ik het zo maar uitdrukken, aan geleerden van andere landen. U begrijpt me verder wel zonder nadere uitleg. Als andere landen op de hoogte zouden komen van de uitgewerkte plannen, zouden ze natuurlijk niets onbeproefd laten om de gegevens, tekeningen en berekeningen voor de reis, in handen te krijgen en dat kon natuurlijk geen enkele natie welkom zijn. Ik heb de heer van der Nout ge. Want er is leven op Saturnus, mijne heren! Als U allen instemt met mijn plan, krijgt U gelegenheid nog eenmaal naar Uw woning terug te keren. Daarna zult U de eerstkomende maanden hier moeten blijven, teneinde vast enigszins te wennen aan het feit dat U dan volkomen op elkaar bent aangewezen. Ook zult U hier vertrouwd worden gemaakt met de werking van het ruimteschip en bovendien zult U verschillende keren worden getest op uithoudingsvermogen waar het gaat om verschillen in luchtdruk, hoge snelheden enzovoort. Het zal U hier gedurende die periode aan niets ontbreken, daar kunt U van verzekerd zijn. Geen weg terug Risico’s bij gedwongen terugkeer van Oeigoeren. Ze gingen deze keer weg zonder terugkeer. Ze hadden uren met de trein stilgestaan. Ze waren echter al lang op weg. Hij zei tegen zijn moeder dat dat niet kon. Er werd gezegd dat hij al dagen sliep. De treindeuren gingen open. Overdenkt U de zaak dus rustig, alvorens U een besluit neemt. Zwijgend zaten die op de plaatsen welke hen aangewezen waren toen ze binnen kwamen. De enige die niet lang behoefde te denken was Aart van der Nout. Ik heb alle vertrouwen in die professor Bardani. Als hij er van overtuigd is dat het technisch mogelijk moet zijn, geloof ik hem onvoorwaardelijk. Ja, professor Bardani wist wel welke mannetjes hij had aangetrokken voor zijn gedurfde plannen. Niet voor niets had een ploeg van zes opsporingsambtenaren het hele leven van hen ontrafeld. Zodoende wist hij, met mensen te doen te hebben die niet voor een klein geruchtje vervaard waren en die het onbekende wel aantrok. In het kwartier dat de professor hen had gegeven, had ieder voor zich al uitgemaakt dat hij mee zou doen aan dit grote avontuur, het verkennen van ruimten waar nog nooit een aards wezen zich had gewaagd. Om het niet vreemd te doen lijken op de weg had ik deze robot een wassen hoofd op gezet, zodat niemand er direct erg in zou hebben dat er iets ongewoons aan de hand was. De mannen vroegen zich af waar ze zich eigenlijk bevonden. Niemand van hen had ooit het bestaan vermoed van een dergelijk gebouw, zo midden in de bewoonde wereld. Maar de professor wilde zich daar niet over uit laten. Het enige wat hij wilde vertellen was, dat de ruimten voor een groot gedeelte onder de grond lagen. Een beetje trots wees hij de mannen op de vaak gigantische apparaten die overal stonden opgesteld. Bewonderend keken ze naar de electronische wonderen, die eenvoudig werden aangeduid met de naam . Ze waren zodanig geconstrueerd dat ze in staat waren om alle voorkomende werkzaamheden te verrichten. Nog juist op tijd bedacht hij dat hij hier met een machine te doen had, anders had hij een onwelvoeglijk woord laten vallen. Haast griezelig echt waren de lopende machines afgestemd op menselijke handelingen. Het enige wat ze blijkbaar niet konden, was spreken, want nergens klonk een ander geluid dan het zoemen van bepaalde instrumenten. Geduldig antwoordde de geleerde op allerlei vragen en vulde de antwoorden vaak nog aan met allerlei uiteenzettingen, zodat ze enig idee kregen over de werkwijze en de manier waarop professor Bardani zich de tocht door de ruimte had voorgesteld. Het allerlaatst leidde hij hen binnen in een koepelvormige ruimte. In het midden daarvan stond, aan alle kanten in evenwicht gehouden door stevige kabels, een glanzende metalen kegel, van boven spits toelopend en aan de onderkant rond gevormd. Zonder dat er over werd gesproken wist iedereen wat dit was. In deze metalen kuip zouden ze over enige tijd het luchtruim ingeschoten worden. Hierin zouden ze een tijdlang samen moeten bivakkeren, volkomen aangewezen op elkaar! Er binnenin klonken geluiden. Blijkbaar werd er nog volop gewerkt aan het ruimteprojectiel door de mens- machines. Morgenochtend verwacht ik U allen daar weer. U behoeft niets mee te nemen, voor alles zal worden gezorgd. Elke afdeling leek door massief gebouwde muren zonder deuren te zijn gescheiden van de ander, maar zonder aarzeling liep professor Bardani naar de plaatsen waar hij door een lichte handdruk of het overhalen van een kleine handle de muren kon doen wijken. En weldra stonden ze weer op de plaats waar ze uit de auto waren gestapt. Nu zagen de jongemannen dat de professor waarheid had gesproken toen hij vertelde over de robot die achter het stuur zat. Achter zich hoorden ze weer de grote roldeuren open schuiven en met haast griezelige nauwkeurigheid laveerde de machinale chauffeur achteruit, de poort door en naar buiten. Door het raampje in het dak zagen ze weer de lucht en weldra raasden ze met grote snelheid over de weg, zonder te weten op welke hoogte ze zich bevonden. Vol bewondering voor de prestaties van het menselijk vernuft zaten de zes een beetje stil in de auto. Het geraas van een door de bocht gierende tram maakte hen weldra duidelijk dat ze al weer in de stad waren, nog iets vlugger als op de heenweg. Op de Badvoortsweg stopte de auto op precies dezelfde hoogte als enige uren geleden, de portieren gingen weer automatisch open en even later waren ze weer opgenomen als gewone mensen in een gewone omgeving. De auto zoemde al weer weg zodra de klik van het dichtvallende portier weerklonk. Niemand van de voorbijgangers had er erg in dat het geen gewone chauffeur was die voor de besturing zorgde. Hier en daar leverde dat wel wat moeilijkheden op; het viel niet mee om de familieleden duidelijk te maken dat over het doel van de reis met geen woord gesproken mocht worden. Maar alle zes slaagden ze er in weg te komen zonder dat ze iemand iets wijzer hadden gemaakt dan ze zelf wilden. Alsof er al op hen gewacht was, zo kwam binnen een minuut de grote, zwarte auto weer aangereden om de toekomstige ruimtevaarders naar hun voorlopige verblijf te brengen. Het was alsof professor Bardani blij was toen hij hen allen uit de auto zag stappen. Hun hele levensomstandigheden werden gewijzigd. Soms waren ze het onderwerp van allerlei proefnemingen, dan weer liet professor Bardani hen een hele dag met rust als om weer wat op verhaal te komen. Het meest interessante vonden ze allemaal wel het onderricht in het bedienen der instrumenten die in de raket waren aangebracht. Ze leerden de werking kennen van de honderden knoppen en handle's die daarin waren aangebracht, zodat ze ieder zo nodig de installatie geheel zelfstandig konden bedienen. Niets werd aan het toeval over gelaten, voor letterlijk alles was gezorgd. Als de zes in hun ruimtevaartpakken bezig waren deed hij net als zij, en trok ook de ruime, zakkerige hansop aan. Een transparante plastic stolp over het hoofd voltooide de uitrusting. Daarop was een kleine antenne aangebracht en via een kleine radiozender onderhielden ze contact met elkaar. Hij ontkwam er echter niet aan, het ding moest er af. De goede Aart was verrukt over het apparaat, waarin de nieuwste technische snufjes aangebracht waren. Het opvallendst was wel dat het zo weinig ruimte vroeg. Binnen een dag was Aart met de werking ervan geheel op de hoogte en filmde hij dat het een lieve lust was. Het was een vreemde gewaarwording toen hij op een avond het opgenomene afdraaide. Hoewel ze zich allemaal volkomen op hun gemak voelden in de vreemde omgeving klonk er een hartelijk gelach toen ze zichzelf op het projectiescherm bezig zagen temidden van de robots, die onverstoorbaar hun taak vervulden aan de perfectionering van het grote, enigszins kegelvormige ruimteschip. Zijn karakteristieke gezicht stond een beetje vermoeid, maar hij probeerde toch duidelijk te maken, hoe dat in zijn werk moest gaan. In het kort kwam het er op neer dat de raket niet versleept zou worden. De gehele bovenwand van het vertrek zou moeten wijken als de raket omhoog schoot, het hemelruim in. Vervuld van ontzag luisterden de mannen naar zijn uiteenzetting. Het instrumentarium had voor de mannen langzamerhand geen enkel geheim meer. Het wachten was nog slechts op het meest geschikte moment om te starten en dat moment naderde snel. In het planetarium konden ze zelf de loop van de hemellichamen volgen en werd hen duidelijk gemaakt welke factoren precies een rol speelden. En toen kwam dan eindelijk de dag waarop professor Bardani hen allen bij zich riep. Alles is gedaan om de reis tot een succes te maken. Ginds ziet ge de robots, product van menselijk vernuft, bezig de laatste hand te leggen aan de inlading van de cylinder. De rest zal van U afhangen, de wetenschap heeft gedaan wat ze kon. Als alles naar wens verloopt, hoop ik U over drie maanden behouden terug te zien. Ik wens U een behouden vaart. De professor sloot eigenhandig de deur achter hen. Via electronische weg startte professor Bardani zelf de raket, staande op een kleine verhoging, waar de bemanning hem door de vrij grote, polsdikke ramen kon zien staan. Een enorme rookontwikkeling zette de hele ruimte in een dikke, nevelige schemering. Een tweede druk en zonder haperen sloeg motor nummer twee aan.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
January 2017
Categories |